آب وهوای دلم آنقدر بارانی ست. حال آدم که دست خودش نیست. یکهو دلش ریش می شود. حالا بیا و درستش کن. برای آن ها که رفته اند. حتی برای آنها که هنوز نیامده اند! دیگر هیچ چیز سر جای درستش نیست. انگار کنار خیابانی پر تردد ایستاده ای. تا مجال عبور پیدا کنی. هم صبوری می خواهد هم آرامش.

چون ادرس وب نذاشتی مجبور شدم پست بزارم. اما من هر روز میبینمش و سلامت رو بهش حتما. اگه روزی دوباره به وبلاگ نویسی برگشت. همینجا ادرس وبلاگش رو میزارم. چقد سخته منطقی فکر کنے. احساساتت داره خفه ات میکنه.

خدایابگیرازمن هرانچه میگیرد تورا از من. دوستای خوبی که ازروی انتخاب و یا اتفاقی ازاین وبلاگ دیدن میفرمایید ازوقتی که صرف بازدید ازاین وبلاگ میکنید بسیار سپاس گزارم امیدوارم برای شماجالب و مثمرثمرباشد.

بچه درس خون ها بیان تو. دست نوشته های یک آدم. از آن گوشه نگاه میکند. يه پسر پايه ي ايروني. دست نوشته های مجتبی مومنی. دلتنگ ي هاي بی تا. بی کسی یعنی تو با او. قتلگاه خاطره های یک امو. واسه همین یه مدت نبودم. امیدوارم از وبم خوشتون بیاد.